دوره 18، شماره 72 - ( 12-1398 )
جلد 18 شماره 72 صفحات 65-30 |
برگشت به فهرست نسخه ها
Download citation:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
Ansari S, Farahbakhsh K, Naeimi E. The comparison between parents knowledge with and without a college education about the types of child abuse. QJCR 2020; 18 (72) :30-65
URL: http://irancounseling.ir/journal/article-1-637-fa.html
URL: http://irancounseling.ir/journal/article-1-637-fa.html
انصاری سپیده، فرح بخش کیومرث، نعیمی ابراهیم. مقایسه شناخت والدین دربارۀ انواع کودک‌آزاری. پژوهش های مشاوره. 1398; 18 (72) :30-65
علامه طباطبایی
چکیده: (7794 مشاهده)
هدف: کودک‌آزاری یکی از معضلات گریبان گر جامعه بشری می‌باشد. خانواده‌ها می‌بایست آموزش‌های لازم را برای تمایز بین رفتارهای تربیتی با رفتارهای آسیب‌زا به کودکان دریافت نمایند. پژوهش حاضر باهدف بررسی و مقایسه شناخت والدین با و بدون تحصیلات دانشگاهی دربارۀ انواع کودک‌آزاری است. روش: به شیوه نظریه زمینه‌ای به‌صورت کیفی و با استفاده از مصاحبه‌های نیمه ساختاریافته توسط ۲۸ نفر والدین (مادر و پدر) انجام پذیرفت. یافته ها: بر اساس بیانات مصاحبه‌شونده‌های پژوهش حاضر میزان شناخت از آزار جسمی در هر دو گروه یکسان بود با این تفاوت که وسعت شناخت والدین از انواع آزارهای جسمی در گروه با تحصیلات دانشگاهی بیشتر بود و اینکه در تحقیق حاضر والدین بدون تحصیلات دانشگاهی از عدم آگاهی، در شیوه‌های تربیتی از آزارهای جسمی به میزان قابل توجهی استفاده می‌کردند. دامنه ی شناخت از انواع آزارهای عاطفی در والدین با تحصیلات دانشگاهی زیاد بود همچنین آنها آزار از نوع غفلت (عاطفی) به علت تحصیل و اشتغالشان افشا‌های داشتند. شناخت از آزار جنسی در هر دو گروه وجود داشت با این تفاوت که میزان اطلاعات و آگاهی از زیرمجموعه آزار جنسی در میان والدین با تحصیلات دانشگاهی بیشتر بود نکته قابل‌توجه دیگر در این پژوهش آزار از نوع غفلت (عاطفی) به علت مشغولیت والدین با دنیای مجازی در عصر حاضر یافت شد. نتیجه‌گیری: می‌توان نتیجه گرفت عامل تحصیلات می‌تواند در شناخت انواع کودک‌آزاری مؤثر باشد. نکته قابل‌توجه اینکه اکثر والدین با تحصیلات دانشگاهی جملات خود را با شخص سوم بیان کردند، به‌طوری‌که گفته‌هایشان حاکی از آن بود که والدین این گروه در پژوهش حاضر از رفتارهای آزاردهنده، در شیوه‌های تربیتی فرزندشان استفاده نمی‌کنند ولی آگاه هستند چه نوع رفتارهایی از والدین دیگر می‌تواند کودک‌آزاری محسوب شود یا اینکه به‌طور زیرکانه در افشاسازی مقاومت داشتند و حال‌آنکه والدین بدون تحصیلات دانشگاهی اکثر جملاتشان حاکی از رفتارها و عکس‌العمل‌های خودشان در رابطه با فرزندشان بود حتی به نسبت در ابراز گفته‌هایشان از مقاومت کم‌تری استفاده کردند که بیشتر از تجارب عینی و شخصی خودشان بیاناتی را اظهار داشتند. باوجوداینکه میزان آگاهی و شناخت آگاهانۀ والدین بدون تحصیلات دانشگاهی در رابطه با عواقب کودک‌آزاری کم است اما داده‌های بیشتری به نسبت گروه با تحصیلات دانشگاهی استخراج‌شده است.
.
فهرست منابع
1. ابوالقاسمی، ع، رضایی جمالویی، ح، حرفتی، ر. (۱۳۹۰). ارتباط بین نارسایی هیجانی، کودک‌آزاری و پیشرفت تحصیلی در دانش‌آموزان پسر دبیرستانی. اندیشه‌های نوین تربیتی. دانشکدۀ تربیتی و روان‌شناسی دانشگاه الزهرا. دورۀ ۷، شماره ۳.
2. ابهری، م. (۱۳۹۰). ۸۵ درصد کودک‌آزاری‌ها توسط والدین معتاد انجام می‌شود. تا سلامتی. تاریخ انتشار (۱۱/۲/۱۳۹۰).www.tasalamat.com.
3. استادیان، ن. (۱۳۹۴). کودک‌آزاری در ایران. نخستین کنگره بین‌المللی حقوق ایران. تهران. مرکز همایش‌های توسعه ایران.
4. اسد بیگی، ح. (۱۳۹۴). «حقایق تلخ درباره کودک‌آزاری در ایران، پیشخوان روزنامه اقتصاد ایران» روزنامه خبری آفتاب ۹/۴/۹۴ / شماره ۴۳۶۵. حقوق کودک، تهران، سازمان انتشارات پژوهشگاه فرهنگ و اندیشه اسلامی.
5. اسداللهی، ع. (۱۳۸۴). بررسی عوامل بروز جرم در زنان سرپرست خانوار زندان‌های خوزستان، اهواز، مرکز آموزش منطقه ۳ زندان‌های کشور.
6. امین‌زاده، م. (۱۳۹۳). مسائل جنسی کودکان (تعلیم و تربیت فرزندان). تهران: نشر قطره.
7. پاک، آ. (۱۳۸۴). بهمنی در حال سقوط (نگاهی به پدیدۀ کودک‌آزاری). گزارش، شمارۀ ۱۶۸، آبان ماه، ۵۵.
8. پدرام، ط و عرفانی، و. (۱۳۹۴). بررسی و شناخت پدیدۀ کودک‌آزاری در ایران. دومین کنفرانس بین‌المللی. پژوهش‌های نوین در علوم انسانی.
9. پیوندی، غ. (۱۳۹۰). حقوق کودک، تهران، سازمان انتشارات پژوهشگاه فرهنگ و اندیشه اسلامی.
10. جاهد، م.ع. (۱۳۸۷). بررسی پدیده کودک‌آزاری ازنظر جرم‌شناسی و حقوقی. ماهنامه دادرسی ۱۳۸۷ (حقوق و جزا و جرم شناسی) شماره ۶۹، سال ۱۲.
11. جعفریان یسار، ح و جعفریان یسار، ف. (۱۳۹۴). مطالعه برخی عوامل مؤثر بر کودک‌آزاری از سوی والدین (مطالعه موردی دانش‌آموزان پسر دورۀ ابتدایی ناحیۀ ۲ قم). مرکز مطالعات و تحقیقات اسلامی سروش حکمت مرتضوی.
12. حسامی، ف. (۱۳۹۳). اگر فرزند شما.../ تهران: انتشارات اژدهای طلایی.
13. خسروانی، ف. ؛ ملک پور، م. ؛ عبادی، اح و حریری، م. (۱۳۹۱). مقایسه انواع کودک‌آزاری در افراد معتاد و عادی. فصلنامۀ علمی _ پژوهشی. رفاه اجتماعی، سال ۱۳، شمارۀ ۸.
14. خوشابی، ک. (۱۳۹۳). شیوع کودک‌آزاری در جوامع مختلف (بر اساس مطالعه‌ای که در سال ۱۳۸۰ بر روی حدود سه هزار مراجعه‌کننده تخصصی فوریت‌های پزشکی اطفال در تهران). www.raskhoon.net.
15. درخشانپور، ف. ؛ حاجبی، ا و پناغی، ل. (۱۳۹۳). عوامل خطر کودک‌آزاری: مطالعه‌ای در واحد حمایت‌های روانی و اجتماعی کودک و خانواده در بیمارستان کودکان شهر بندرعباس. مجلۀ اصول بهداشت روانی، سال ۱۶.
16. رحیمی موقر، آ. (۱۳۸۲). بررسی شیوع کودک‌آزاری در دو منطقه تهران، فصلنامۀ رفاه اجتماعی، سال دو شماره ۷، ص ۱۶۱ ـ ۱۴۱.
17. زره‌پوش، ص. ؛ کبریایی زاده، ج. ؛ ربیعی، م و صادقی، ا. ح. (۱۳۹۱). مقایسه کودک‌آزاری در بیماران مبتلابه اختلال وابستگی به مواد و افراد غیر وابسته در شهر اصفهان. علمی _ پژوهشی. تحقیقات علوم رفتاری، دوره ۱۰، شماره ۲.
18. سیفی، ا. (۱۳۸۹). بررسی رابطه سابقه کودک‌آزاری با سلامت روانی در بزرگ‌سالی. پایان‌نامه کارشناسی ارشد رشته روان‌شناسی بالینی، دانشکده علوم انسانی _ گروه روان‌شناسی اردبیل.
19. شعاع کاظمی، م.، مؤمنی جاوید م. (۱۳۹۲). آسیب‌های اجتماعی (نوپدید) با تأکید بر تئوری‌های زیر بنایی و راهکارهای مقابله‌ای. تهران: انتشارات آوای نور.
20. صحبائی، ف. ؛ دواچی، ا و نجفی، ز. (۱۳۸۵). بررسی رابطه عوامل خانوادگی، روانی و اجتماعی با کودک‌آزاری در دبستان‌ها دولتی دخترانه. مجلۀ علوم پزشکی دانشگاه آزاد، دورۀ ۱۶، شمارۀ ۱.
21. طارمی، م. (۱۳۸۸). علت شناسی پدیدۀ کودک‌آزاری. هفته‌نامۀ پگاه حوزه، شمارۀ ۲۵۲، فرودین.
22. طرح‌واره درمانی. (۱۳۹۴). حمیدپور، ح (مترجم). (جفری، یانگ؛ کلوسکو، ژانت؛ وویشار).تهران: انتشارات ارجمند.
23. عامری، ف. ؛ فرودنیا، ف و میری، س. (۱۳۸۲). بررسی شیوع کودک‌آزاری در دانش‌آموزان دبیرستان شهر بم. مجلۀ علوم پزشکی _ پرستاری. دانشگاه علوم پزشکی و خدمات بهداشتی درمان کودکان.
24. عنایت، م و یعقوبی دوست، م. (۱۳۹۱). بررسی رابطه بین تعارض زناشویی با خشونت خانوادگی نسبت به دختران. فصلنامۀ علمی _ پژوهشی زن و جامعه، سال سوم، شمارۀ ۳.
25. قربانی. م (مترجم). (۱۳۸۷). فرزند پروری بی‌دغدغه. (هسلم.د.). تهران: نتشارات رشد.
26. گلدوزیان، ا. (۱۳۹۲) محشای قانونی مجازات اسلامی ایران. تهران: انتشارات مجد.
27. محمدخانی، پ. ؛ محمدی، م.ر. ؛ نظری، م.ع و صلواتی، م. (۱۳۷۹). مشکلات هیجانی-رفتاری کودکان آزاردیده در دانش‌آموزان پسر با مقطع راهنمایی شهر تهران.
28. محمدی، س.ی (مترجم). (۱۳۹۳). راهنمای تشخیصی و آماری اختلالات روانی (انجمن روان‌پزشکی آمریکا DSM5)، ویراست پنجم. تهران: نشر روان.
29. مدنی، س. (۱۳۸۳). کودک‌آزاری در ایران. تهران: نشر اکنون.
30. مصوب مجمع عمومی ملل متحد (۲۰۰۰) و لازم‌الاجرا شده از ۱۲ فوریه (۲۰۰۲). پیمان‌نامه حقوق کودک مصوب ۲۰ نوامبر ۱۹۸۹ مجمع عمومی سازمان ملل متحد.
31. معظمی، ش. (۱۳۹۲). بزهکاری کودکان و نوجوانان. تهران: انتشارات دادگستری.
32. ملکشاهی، ف و فرهادی، ع. (۱۳۹۲). شیوع کودک‌آزاری در دانش‌آموزان مقطع راهنمایی خرم‌آباد. فصلنامۀ علمی _ پژوهشی، دانشگاه علوم پزشکی لرستان، دورۀ پانزدهم، شمارۀ ۵.
33. مهرآذرصابر، م و زینعلی، ش. (۱۳۹۳). کودک‌آزاری والدین و شرارت کودکان با تأکید بر آسیب‌های اجتماعی. کنفرانس بین‌المللی علوم انسانی و مطالعات رفتاری.
34. میکاییلی، ن و زمانلو، خ. (۱۳۹۱). بررسی میزان شیوع کودک‌آزاری و نیز پیش‌بینی آن از طریق بررسی افسردگی. اضطراب والدین، سبک‌های دل‌بستگی و سلامت روانی نوجوانان پسر آنان. فصلنامۀ روان‌شناسی افراد استثنایی، شمارۀ ۵، سال دوم.
35. نقوی، ا. ؛ فاتحی زاده، م و عابدی، م. ر. (۱۳۸۳). بررسی پیامدهای کودک‌آزاری بر شخصیت دختران نوجوان. پژوهش زنان. دوره ۲. شماره ۳.
36. ویزه، ا. ؛ مرادی، ش. ؛ فدایی، ز و حبیبی عسگرآبادی، م. (۱۳۸۷). بررسی مقایسه‌ای شیوع کودک‌آزاری در دانش‌آموزان مقطع متوسطه برحسب جنس، مقطع تحصیلی و سابقه طلاق در خانواده. فصلنامۀ خانواده پژوهی. سال چهارم، شمارۀ ۱۴، تابستان.
37. Batolmew, N.G. (2000). Charcterstics of women with sexual abuse histories who enter Methadone treatment. Texas Christian university, Available at www.proquest.umi.com.
38. Bentte, D.S., Sallivan, M.W. & Lewis, M. (2010). Neglect children shame proneness and depressive symptoms. Child Maltreatment, 15: 305-314. [DOI:10.1177/1077559510379634]
39. Brodsky, B. (2001). The relationship of childhood abuse to imulsivity and suicidal behavior in adult with major depression. The Amircan jornal of psychiatry. Vol: 158, pp: 1871-1877. [DOI:10.1176/appi.ajp.158.11.1871]
40. Child Welfare (information getway). (2016). What is child abuse and neglect? Recognizing the sign and symptoms. http/ www.childwelfare.gov/ pubs/ factsheets/ ques.cfm.
41. Kendall-Tackett, K.A. & Eckenrode, J. (1996). The effect of neglect on acadamic achievement and dicipinary problem: a developmental perspective: Achild abuse negl, 20 (3), 167-169. [DOI:10.1016/S0145-2134(95)00139-5]
42. Thompson, M.P, Kingree, J.B. & Desais, S. (2004). Gender difference in long-term health consequence of physical abuse of children data from nationally represintive survey. Amircan Journal Of Public Health.94 (4), 599-604. [DOI:10.2105/AJPH.94.4.599]
43. Widom, C. S., Czaja, S., & Dutton, M. A. (2014). Child abuse and neglect and intimate partner violence victimization and perpetration: A prospective investigation. Child Abuse and Neglect, 38, 650-663. [DOI:10.1016/j.chiabu.2013.11.004]
44. http://dx.doi.org/10.1016/j.chiabu.2013.11.004 [DOI:10.1016/j.chiabu.2013.11.004]
45. World Health Organization. (2014). Avenue Appia 201211 Geneva 27SwitzerlandTel +41-22-791-2064Fax +41227914332;
46. www.who.int/violence_injury_preventionviolenceprevention@who.nt.
47. World Health Organization (WHO) and international society forprevention of child abuse and neglect (ISPCAN). (2011). Preventing child maltreatment: a guid to taking and generating evidence. Availbale from http: whqliboc.who. int/ publication /9241594365, eng.pdf.
48. Batolmew, N.G. (2000). Charcterstics of women with sexual abuse histories who enter Methadone treatment. Texas Christian university, Available at www.proquest.umi.com.
49. Bentte, D.S., Sallivan, M.W. & Lewis, M. (2010). Neglect children shame proneness and depressive symptoms. Child Maltreatment, 15: 305-314. [DOI:10.1177/1077559510379634]
50. Brodsky, B. (2001). The relationship of childhood abuse to imulsivity and suicidal behavior in adult with major depression. The Amircan jornal of psychiatry. Vol: 158, pp: 1871-1877. [DOI:10.1176/appi.ajp.158.11.1871]
51. Child Welfare (information getway). (2016). What is child abuse and neglect? Recognizing the sign and symptoms. http/ www.childwelfare.gov/ pubs/ factsheets/ ques.cfm.
52. Kendall-Tackett, K.A. & Eckenrode, J. (1996). The effect of neglect on acadamic achievement and dicipinary problem: a developmental perspective: Achild abuse negl, 20 (3), 167-169. [DOI:10.1016/S0145-2134(95)00139-5]
53. Thompson, M.P, Kingree, J.B. & Desais, S. (2004). Gender difference in long-term health consequence of physical abuse of children data from nationally represintive survey. Amircan Journal Of Public Health.94 (4), 599-604. [DOI:10.2105/AJPH.94.4.599]
54. Widom, C. S., Czaja, S., & Dutton, M. A. (2014). Child abuse and neglect and intimate partner violence victimization and perpetration: A prospective investigation. Child Abuse and Neglect, 38, 650-663. [DOI:10.1016/j.chiabu.2013.11.004]
55. http://dx.doi.org/10.1016/j.chiabu.2013.11.004 [DOI:10.1016/j.chiabu.2013.11.004]
56. World Health Organization. (2014). Avenue Appia 201211 Geneva 27SwitzerlandTel +41-22-791-2064Fax +41227914332;
57. www.who.int/violence_injury_preventionviolenceprevention@who.nt.
58. World Health Organization (WHO) and international society forprevention of child abuse and neglect (ISPCAN). (2011). Preventing child maltreatment: a guid to taking and generating evidence. Availbale from http: whqliboc.who. int/ publication /9241594365, eng.pdf.
ارسال پیام به نویسنده مسئول
| بازنشر اطلاعات | |
 |
این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است. |
