هدف: هدف از پژوهش حاضر بررسی اثربخشی مداخلهی مبتنی بر دلبستگی بر سازگاری زناشویی زوجین ناسازگار بوده است. روش: روشهای آماری مورد استفاده در این پژوهش شامل آمار توصیفی و طرحهای شبهآزمایشی بوده است. جامعهی آماری پژوهش شامل مراجعه کنندگان به مرکز مشاوره فولاد مبارکه اصفهان بوده است. نمونه شامل 20 زوج بود که به صورت نمونهگیری در دسترس و داوطلبانه انتخاب گردید. مداخله شامل ده جلسه آموزشی مبتنی بر دلبستگی بوده است. برای جمعآوری دادهها از پرسشنامهی تجدیدنظر شدهی تجارب در روابط نزدیک و سازگاری زوجی تجدید نظر شده استفاده شد. یافتهها: در مداخلهی مبتنی بر مدل برازش شده، نتایج محاسبه دادهها با آزمون تحلیل کواریانس نشان داد که مداخلهی مبتنی بر ابعاد دلبستگی بر افزایش سازگاری زناشویی موثر بوده است و مداخله در دو گروه مردان و زنان تاثیر متفاوتی نداشته است. نتیجهگیری: پژوهش نشان داد که دلبستگی اجتنابی به صورت مستقیم تاثیر چشمگیری بر سازگاری زناشویی دارد، در مقایسه با دلبستگی اضطرابی. بنابراین میتوان بر رویکردهای مبتنی بر دلبستگی و رویکردهای شناختی- رفتاری برای کار با زوجین و کاهش ناسازگاری زناشویی تاکید نمود.
