دوره ۱۸، شماره ۷۱ - ( ۷-۱۳۹۸ )
جلد ۱۸ شماره ۷۱ صفحات ۳۵-۴ |
برگشت به فهرست نسخه ها
Download citation:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
Madani Y, Hajhosseini M, Tasieh Hosseini G. Effectiveness of Integrating Positive Thinking and Resiliency Training on Body Image Concerns and Social Self-Efficacy in Adolescents Boys. QJCR 2019; 18 (71) :4-35
URL: http://irancounseling.ir/journal/article-1-1097-fa.html
URL: http://irancounseling.ir/journal/article-1-1097-fa.html
مدنی یاسر، حاج حسینی منصوره، تسیه حسینی قاسم. اثر بخشی آموزش تلفیقی مثبت‌نگری و تاب‌آوری بر نگرانی از تصویر بدنی و خودکارآمدی اجتماعی نوجوانان پسر. پژوهش های مشاوره. ۱۳۹۸; ۱۸ (۷۱) :۴-۳۵
URL: http://irancounseling.ir/journal/article-۱-۱۰۹۷-fa.html
اثر بخشی آموزش تلفیقی مثبت‌نگری و تاب‌آوری بر نگرانی از تصویر بدنی و خودکارآمدی اجتماعی نوجوانان پسر
دانشگاه تهران
چکیده: (۹۸۴۵ مشاهده)
هدف: هدف پژوهش حاضر، شناسایی اثر آموزش تلفیقی مثبت‌نگری و تاب‌آوری، بر نگرانی از تصویر بدنی و خودکارآمدی اجتماعی پسران نوجوان بود.
روش: این پژوهش از نوع شبه آزمایشی با طرح پیش‌آزمون ـ پس‌آزمون، با گروه کنترل بود. جامعه‌ی آماری تحقیق، شامل همه‌ی دانش‌آموزان دبیرستانی پسر پایه‌ی دهم مشغول به تحصیل در منطقه‌ی 16 آموزش و پرورش شهر تهران بود. از میان مدارس آن منطقه، یک دبیرستان به روش نمونه‌گیری در دسترس انتخاب و از بین کلیه‌ی دانش‌آموزان پایه‌ی دهم آن دبیرستان، 30 نفر بر اساس بالاترین نمرات کسب شده در پرسشنامه‌ی نگرانی از تصویر بدنی لیتلتون و همکاران (2005 )، BICI انتخاب و به صورت تصادفی در دو گروه آزمایشی و کنترل قرار گرفتند. سپس هر دو گروه به گویه‌های مقیاس خودکارآمدی در موقعیت‌های اجتماعی اسمیت و بتز (2000) پاسخ دادند. گروه آزمایشی در 8 جلسه‌ی حدوداً 75 دقیقه‌ای آموزش تلفیقی مثبت‌نگری و تاب‌آوری به صورت هفتگی شرکت کرد اما گروه کنترل در این مدت هیچ آموزشی دریافت نکرد. در پایان دوره، از هر دو گروه پس‌آزمون گرفته شده و داده‌ها با استفاده از آزمون تحلیل کوواریانس مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت.
یافته‌ها: نتایج پژوهش نشان داد که آموزش تلفیقی مثبت‌نگری و تاب‌آوری در کاهش نگرانی از تصویر بدنی و افزایش خودکارآمدی اجتماعی نوجوان تأثیر معناداری داشته است.
نتیجه‌گیری: می‌توان نتیجه گرفت که آموزش تلفیقی مثبت‌نگری و تاب‌آوری می‌تواند مداخله‌ای مؤثر برای بهبود نگرش به تصویر بدنی و ارتقای خودکارآمدی اجتماعی پسران نوجوان باشد.
روش: این پژوهش از نوع شبه آزمایشی با طرح پیش‌آزمون ـ پس‌آزمون، با گروه کنترل بود. جامعه‌ی آماری تحقیق، شامل همه‌ی دانش‌آموزان دبیرستانی پسر پایه‌ی دهم مشغول به تحصیل در منطقه‌ی 16 آموزش و پرورش شهر تهران بود. از میان مدارس آن منطقه، یک دبیرستان به روش نمونه‌گیری در دسترس انتخاب و از بین کلیه‌ی دانش‌آموزان پایه‌ی دهم آن دبیرستان، 30 نفر بر اساس بالاترین نمرات کسب شده در پرسشنامه‌ی نگرانی از تصویر بدنی لیتلتون و همکاران (2005 )، BICI انتخاب و به صورت تصادفی در دو گروه آزمایشی و کنترل قرار گرفتند. سپس هر دو گروه به گویه‌های مقیاس خودکارآمدی در موقعیت‌های اجتماعی اسمیت و بتز (2000) پاسخ دادند. گروه آزمایشی در 8 جلسه‌ی حدوداً 75 دقیقه‌ای آموزش تلفیقی مثبت‌نگری و تاب‌آوری به صورت هفتگی شرکت کرد اما گروه کنترل در این مدت هیچ آموزشی دریافت نکرد. در پایان دوره، از هر دو گروه پس‌آزمون گرفته شده و داده‌ها با استفاده از آزمون تحلیل کوواریانس مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت.
یافته‌ها: نتایج پژوهش نشان داد که آموزش تلفیقی مثبت‌نگری و تاب‌آوری در کاهش نگرانی از تصویر بدنی و افزایش خودکارآمدی اجتماعی نوجوان تأثیر معناداری داشته است.
نتیجه‌گیری: می‌توان نتیجه گرفت که آموزش تلفیقی مثبت‌نگری و تاب‌آوری می‌تواند مداخله‌ای مؤثر برای بهبود نگرش به تصویر بدنی و ارتقای خودکارآمدی اجتماعی پسران نوجوان باشد.
نوع مطالعه: كاربردي |
دریافت: 1398/2/25 | پذیرش: 1398/11/20 | انتشار: 1398/11/20
دریافت: 1398/2/25 | پذیرش: 1398/11/20 | انتشار: 1398/11/20
فهرست منابع
۱. آرین، خ.، فرخی، ن.، دلاور، ا. (۱۳۸۹). اثربخشی مهارت‌های مثبت‌اندیشی در افزایش خودکارآمدی دانش‌آموزان دختر مقطع راهنمایی شهر تهران. پایان‌نامه‌ی دوره‌ی کارشناسی ارشد، دانشگاه علامه طباطبایی.
۲. ابراهیمی مقدم، ح.، محمود، ا. (۱۳۹۶). بررسی رابطه بین کیفیت زندگی و خودکارآمدی با مؤلفه‌های سلامت عمومی در بین دانشجویان. پژوهش‌های مشاوره، ۱۶ (۶۳)، ۸۰-۶۷.
۳. ابوالقاسمی، ع.، جعفری، ع. (۱۳۹۱). اثر بخشی رفتار درمانی دیالکتیکی بر تصویر بدنی و خودکارآمدی در دختران مبتلا به پر خوری عصبی. مجله روان‌شناسی بالینی، سال چهارم، ۲ (۱۴). ۳۶ ـ ۲۹.
۴. استوار، ص. (۱۳۸۶). تبیین نقش واسطه‌ای توجه متمرکز بر خود و خودکارآمدی اجتماعی بر ارتباط بین اضطراب اجتماعی و سوگیری‌های شناختی در نوجوانان. پایان‌نامه دوره دکتری، دانشگاه شیراز.
۵. اسماعیلی، ع.، گودرزی، ن.، شایسته، س. (۱۳۹۲). مبانی روان‌شناسی عمومی، تهران: انتشارات شلاک.
۶. بن نینک، ف. (۲۰۱۲). رفتاردرمانی شناختی مثبت‌نگر، ترجمه‌ی اکرم خمسه (۱۳۹۴). تهران: انتشارات ارجمند.
۷. پاترسون، ج. ا.، ویلیامز، ل.، ادواردز، ت. ا.، شامو، ل.، گراف‌گراندز، ک. (۲۰۰۹). مهارت‌های پایه در خانواده درمانی ـ از مصاحبه اولیه تا خاتمه درمان، ترجمه علی نیلوفری (۱۳۹۴). تهران: انتشارات ارجمند.
۸. خدایاری فرد، م.، عابدینی، ی. (۱۳۹۴). نظریه‌ها و اصول خانواده درمانی، تهران: انتشارات دانشگاه تهران.
۹. دولتی مقدم، م. (۱۳۹۲). رابطه‌ی عزت نفس با اهمال‌کاری و خودکارآمدی در کارمندان سازمان جهاد کشاورزی شهر زاهدان. پایان‌نامه‌ی دوره‌ی کارشناسی ارشد، دانشگاه سیستان و بلوچستان، دانشکده‌ی ادبیات و علوم انسانی.
۱۰. دهقان نژاد، س.، حاج حسینی، م.، اژه‌ای، ج. (۱۳۹۶). اثربخشی آموزش مبتنی بر مثبت اندیشی بر سازگاری اجتماعی و سرمایه‌ی روان‌شناختی دختران نوجوان ناسازگار. مجله‌ی روان‌شناسی مدرسه، ۶ (۱)، ۶۷-۴۹.
۱۱. ذوالفقاری، ع. (۱۳۸۲). پیامدهای روان‌شناختی ورزش، مجله پیوند، شماره ۲۹۲، ۴۹-۴۴.
۱۲. زارع، م. (۱۳۹۳). نقش ابعاد دل‌بستگی در راهکارهای انطباقی و غیر انطباقی تنظیم هیجان با واسطه‌گری ظرفیت شناختی سرکوب افکار ناخواسته، خودکارآمدی اجتماعی و خودافشاسازی، پایان‌نامه دوره‌ی کارشناسی ارشد، دانشگاه شیراز.
۱۳. سپاه منصور، م.، ادهمی، ف. ز. (۱۳۹۵). اثربخشی آموزش مهارت‌های مثبت‌اندیشی گروهی بر تاب‌آوری تحصیلی و خودکارآمدی تحصیلی در دانش‌آموزان. پایان‌نامه‌ی دوره‌ی کارشناسی ارشد، دانشگاه آزاد اسلامی، واحد تهران مرکزی.
۱۴. سجادی‌نژاد، م.، محمدی، ن. (۱۳۸۶). ارزیابی شاخص‌های روان سنجی پرسش نامه نگرانی درباره تصویر بدن و آزمون مدل ارتباطی شاخص توده‌های بدنی، نارضایتی از تصویر بدنی و عزت نفس در دختران نوجوان. مجله مطالعات روان‌شناختی، دوره سوم، بهار۸۶، ۸۳-۱۰۰.
۱۵. شاملو، س. (۱۳۹۰ ). آسیب‌شناسی روانی، چاپ دهم، تهران: انتشارات رشد.
۱۶. شولتز، د.، شولتز، س. ا. (۲۰۰۵). نظریه‌های شخصیت، ترجمه یحیی سید‌محمدی (۱۳۸۵). تهران: نشرویرایش.
۱۷. طاهری‌نیا، س.، محمدیان شعرباف، ح. (۱۳۹۲). اثربخشی آموزش فرزندپروری با رویکرد مثبت‌نگر بر خودکارآمدی مادران و بهبود رابطه‌ی مادر ـ کودک و مشکلات رفتاری کودکان. پایان‌نامه‌ی کارشناسی ارشد، دانشگاه فردوسی، مشهد.
۱۸. عسکریان، ن. (۱۳۹۰). ربطه بین خودکارآمدی و تصویر بدنی در دانش‌آموزان نابینای ۱۸-۱۲ ساله، پایان‌نامه کارشناسی ارشد، دانشگاه علامه طباطبایی.
۱۹. غیاثی، ع. (۱۳۹۴). رابطه‌ی عزت نفس و سبک‌های حل مسأله با باورهای خودکارآمدی دانشجویان کشاورزی و منابع طبیعی دانشگاه زابل، فصلنامهی پژوهش مدیریت آموزش کشاورزی، شماره ۳۴، ۶۲-۵۳.
۲۰. فهیمی، ر. (۱۳۹۰). آشنایی با مهارت خودآگاهی. مجله‌ی کودک، نوجوان و رسانه، شماره‌ی ۲و۱، ۱۲۲-۱۰۳.
۲۱. قاسمی، م.، مکی، م. (۱۳۹۶). بررسی رابطه‌ی تصویر جسمانی و عزت نفس در دانشجویان پرستاری دانشگاه آزاد اسلامی واحد فلاورجان. فصلنامهی مطالعات روان‌شناختی و علوم تربیتی، ۲ (۱۹)، ۳۴-۲۳.
۲۲. قندی، م. (۱۳۹۱ ). مددکاری اجتماعی، چاپ پنجم، تهران: انتشارات عطایی.
۲۳. کریمی، ی. (۱۳۹۲). روان‌شناسی تربیتی، چاپ پانزدهم، تهران: نشر ارسباران.
۲۴. کلانتری، ف.، داودی، ا.، بساک‌نژاد، س.، مهرابی‌زاده، م.، کاراندیش، م. (۱۳۹۴) اثربخشی درمان عقلانی ـ هیجانی ـ رفتاری بر نمایه‌ی توده‌ی بدن، خودکارآمدی وزن و تصویر بدن در نوجوان دختر دارای اضافه وزن. دوفصل‌نامه‌ی علمی _ پژوهشی وزارت علوم، ۲۲ (۲)، ۹۸-۷۵.
۲۵. گلدارد، ک.، گلدارد، د. (۲۰۰۴). مشاوره با نوجوانان با رویکرد فعال، ترجمه جواد محمودی قرائی، نرگس علیرضایی و زهرا یوحنایی (۱۳۸۸). تهران: نشر قطره.
۲۶. گل‌محمد‌نژاد بهرامی، غ.، رحیمی، ا. (۱۳۹۵). بررسی اثربخشی آموزش راهبردهای فراشناختی بر سازگاری اجتماعی و خودکارآمدی اجتماعی دانش‌آموزان دختر متوسطه شهرستان نقده، مجله علمی _ پژوهشی آموزش و ارزشیابی، ۳۵، ۶۵ـ۸۱.
۲۷. گنجی، ح. (۱۳۸۰). بهداشت روانی، چاپ چهارم، نشر ارسباران: تهران.
۲۸. مرادیان، آ.، کرمی، ن.، جعفری، س.، عزیزی‌نژاد، ح. (۱۳۹۴). اثربخشی آموزش گروهی مثبت‌نگری بر خودکارآمدی دانش‌آموزان پسر دبیرستان‌های شهرستان مهران. کنفرانس بین‌المللی یافته‌های نوین پژوهشی در علوم مهندسی و فناوری با محوریت پژوهش‌های نیازمحور.
۲۹. مشرفی، ز. (۱۳۹۵). اثربخشی روان درمانی مثبت‌نگر بر تصویربدنی و کیفیت زندگی زنان نابارور، اولین کنفرانس بین المللی پژوهش‌های نوین در حوره علوم تربیتی و روان‌شناسی و مطالعات اجتماعی ایران. قم.
۳۰. محمدی دهاقانی، م.، یوسفی، ف. (۱۳۹۵). رابطه‌ی انواع خودکارآمدی با خشم؛ بررسی نقش واسطه‌ای حل مساله‌ی اجتماعی، روان‌شناسی تحولی، شماره۴۷، ۲۵۰-۲۳۷.
۳۱. مگیار موئه، ج. ا. (۲۰۰۹). فنون روان‌شناسی مثبت‌گرا، ترجمه فرید براتی سده (۱۳۹۱). تهران: انتشارات رشد.
۳۲. مهدی‌پور، ر.، بهشتی، س.، شفیع‌آبادی، ع.، دلاور، ع. (۱۳۹۷). مقایسه اثربخشی آموزش گروهی روان‌شناسی مثبت‌گرای سلیگمن و رویکرد اسلامی مبتنی بر آموزه‌های قرآنی بر افزایش شادکامی زنان شاغل متأهل، پژوهش‌های مشاوره، ۱۷ (۶۶)، ۵۷-۳۲.
۳۳. مهراندیش، ن.، سلیمی بجستانی، ح.، نعیمی، ا. (۱۳۹۸). مؤلفه‌های احساس تنهایی دختران مبتنی بر تجارب زیسته آنان، پژوهش‌های مشاوره، ۱۸ (۷۰)، ۳۴-۴.
۳۴. مهردوست، ز.، نشاط دوست، ح.، عابدی، ا. (۱۳۹۲). اثربخشی پذیرش و تعهد درمانی بر کاهش توجه متمرکز بر خود و بهبود باورهای خودکارآمدی اجتماعی، روشها و مدل‌های روان‌شناختی، ۳ (۱۱)، ۸۲-۶۷.
35. Abiola, T., Udofia, O. (2001). Psychometric assessment of the Wagnild and Young's resilience scale in Kano, Nigeria. BMC Res Notes, 4, 509. [DOI:10.1186/1756-0500-4-509]
36. Allen, K., Byrne, S., Oddy, W., & Crosby, R. (2013). DSM-IV-TR and DSM-5 Eating Disorders in Adolescents: Prevalence, Stability and Psychological Correlates in a Population-Based Sample of Male and Female Adolescents. Journal of Abnormal Psychology, 122 (3), 720-732. [DOI:10.1037/a0034004]
37. Ayala, K. S. V., & Ramirez, M. T. G. (2018). Intervention Approach to Improve Body Image Perception, From the Positive Psychology Perspective. Pensamiento Psicologico, 16 (1), 119-131.
38. Bandura, A. (1997). Cognitive processes in mediating behavioral change, Journal of Personality and Social Psychology, 35,125-13. [DOI:10.1037/0022-3514.35.3.125]
39. Betz, E., N. (2004). Contribution of Self-Efficacy Theory to Career Counseling: A Personal Perspective. The Career Development Quarterly, 52 (4), 340-353. [DOI:10.1002/j.2161-0045.2004.tb00950.x]
40. Brozekowski, D. L., & Bayer, A. M. (2005). Body image and media use among adolescents. Adolescent medicine clinics, 16(2), 289-313 [DOI:10.1016/j.admecli.2005.02.010]
41. Cash, T.F., Pruzinsky T. (2002). Body image: A Hand book of Theory, Research and Clinical Practice, New York: The Guilford Press.
42. Cassidy, S. (2015). Resilience Building in Student: The Role of Academic Self-Efficacy. Journal of Frontiers in Psychology, 6: 1781. [DOI:10.3389/fpsyg.2015.01781]
43. Chait, S., R. (2007). Body image, attitudes, and self-efficacy as predictors of past behavior and future intention to perform breast and skin-examination. Thesis of graduate school, University of South Florida.
44. Delamater, John. (2003). Handbook of Social Psychology, Springer.
45. Gardner, D. G., & Pierce, J. L. (1998). Self-Esteem and Self-Efficacy within the Organizational Context. Group & Organization Management, 23 (1), 48-70. [DOI:10.1177/1059601198231004]
46. Ghahremani, L., Hemmati, L., Kaveh, M. H., Fararoei, M. (2018). Archives of Psychiatry and Psychotherapy, 2018; 1: 59-66 [DOI:10.12740/APP/81549]
47. Guilbert, N., Meyer, C. (2005). Fear of Negative Evaluation and Eating Attitude: A Replication and Extension Study. International Journal of Eating Disorder, 37 (4), 369-363. [DOI:10.1002/eat.20103]
48. Kekes Szabo, M. (2015). The Relationship Between Body Image and Self-Esteem. European Psychiatry, 30 (1), 28-31. [DOI:10.1016/S0924-9338(15)32029-0]
49. Keven-Akliman, C., & Eryilmaz, A. (2017). The Effectiveness of a Body Image Group Counselling Program on Adolescent girl in high School. International Journal of Psychology, 4 (2), 10-23. [DOI:10.17220/ijpes.2017.02.002]
50. Kololo, H., Guszkowska, M., Mazur, J., &Dzielska, A. (2012). Self-Efficacy, self-esteem and body image as Psychological determinants of 15-Years-old adolescents physical activity levels. Human Movement, 13 (3), 246-270. [DOI:10.2478/v10038-012-0031-4]
51. Lewis, J.V., Blair, A.J. & Booth, D.A. (1992). Outcome of Group Therapy for Body Image Emotionality and Weight Control Self-Efficacy. Cambridge University Press, Journal of Behavioral and Cognitive Psychotherapy, Volume 20, issue 2. [DOI:10.1017/S0141347300016931]
52. Littleton, H., Axsom, D., & Pury, C. (2005). Development of the Body Image Concern Inventory. Behavior Research and Therapy, 43 (2), 229-41. [DOI:10.1016/j.brat.2003.12.006]
53. Muris, P., Schmidt, H., Lombrichs, R. & Meesters, D. (2002). Protective and Vulnerability Factors of Depression in Normal Adolescents. Behavior Research and Therapy, 39 (5), 555-65. [DOI:10.1016/S0005-7967(00)00026-7]
54. Pope, H. G., Gruber, A. J., Mangweth, B., Bureau, B., Decol, C., Jouvent, R., & Hudson, J. I. (2000). -Body image perception among men in three countries. American Journal of Psychiatry, 157 (8), 1297-301. [DOI:10.1176/appi.ajp.157.8.1297]
55. Price, B. (1990). A Model For Body Image care. Journal of Advanced Nursing, 15 (5), 585-593. [DOI:10.1111/j.1365-2648.1990.tb01858.x]
56. Seligman, M. E. P., & Ciskszentmihalyi, M. (2000). Positive Psychology: An Introdoction. American Psychology, 55 (1), 5-14. [DOI:10.1037/0003-066X.55.1.5]
57. Smith, H.M., & Betz, N.E. (2000). Development and Validation of a Scale of Perceived Social Self-Efficacy. Journal Career Assessment, 8, 283-301. [DOI:10.1177/106907270000800306]
58. Snyder, C. R. & Lopez, S. J. (2007). Positive Psychology: The Scientific and Practical Exploration s of Human Strengths. Thousand Oaks, CA, US: Sage Publications, Inc.
59. Stockton, M.B., Lanctot, J.Q., Mc Clanahan, B.S., Kleges, L.M., Kleges, R.C., Kumanyica, A.S., & SherillMittleman, D. (2009). Self-Perception and Body Image Association with Body Mass Index Among 8-10 Years-old African Girls. Journal of Pediatric Psychology, 34 (10), 1144-1154. [DOI:10.1093/jpepsy/jsp023]
60. Tracy, L. T. (2012). Positive Psychology Perspective on Body Image. Researchgate. December2012.
61. Usmiani, S,. & Duniluk, J. (1997). Mothers and their adolescent daughters: Relationship between self-esteem, gender role identity, body image. Journal of Youth and Adolescence, 26 (1), 45-62. [DOI:10.1023/A:1024588112108]
ارسال پیام به نویسنده مسئول
| بازنشر اطلاعات | |
 |
این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است. |
