دوره 21، شماره 82 - ( 3-1401 )
جلد 21 شماره 82 صفحات 223-197 |
برگشت به فهرست نسخه ها
Download citation:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
Sedrpoushan N, Tashakori A. Comparison of the Effectiveness of Self-compassion Treatment, Self-compassion based on Monotheistic Teachings, and Treatment based on Acceptance and Commitment on Happiness and. QJCR 2022; 21 (82) : 8
URL: http://irancounseling.ir/journal/article-1-1618-fa.html
URL: http://irancounseling.ir/journal/article-1-1618-fa.html
سدرپوشان نجمه، تشکری عمید. مقایسه اثربخشی درمان شفقت خود، شفقت خود مبتنی بر آموزه‌های توحیدی و درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد بر شادکامی و کیفیت زندگی زنان افسرده متاهل. پژوهش های مشاوره. 1401; 21 (82) :197-223
URL: http://irancounseling.ir/journal/article-1-1618-fa.html
دانشجوی دکترای مشاوره، گروه مشاوره، واحد یزد، دانشگاه آزاداسلامی، یزد، ایران.
چکیده: (5077 مشاهده)
هدف: پژوهش حاضر با هدف مقایسه اثربخشی سه رویکرد درمان شفقت خود، شفقت مبتنی بر آموزه‌های دینی و درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد بر کاهش افسردگی زنان متاهل صورت گرفت.
روش: پژوهش حاضر با روش شبه‌آزمایشی از نوع پیش‌آزمون و پس‌آزمون با استفاده از سه گروه آزمایشی و یک گروه کنترل انجام شد. جامعه‌آماری پژوهش کلیه زنان مراجعه‌کننده به مراکز مشاوره شهر یزد در سال 1399 بودند که برای آن‌ها تشخیص افسردگی داده‌شده بود. تعداد افراد نمونه 40 نفر بودند که به‌روش نمونه‌گیری در دسترس انتخاب و به صورت تصادفی در سه گروه آزمایشی و یک گروه گواه جایگزین شدند. به‌منظور سنجش شادکامی و کیفیت‌زندگی افراد نمونه از مقیاس رضایت از زندگی دینر و همکاران (1985) و مقیاس شادکامی آکسفورد آرگایل و لو (1989) استفاده شد. به منظور تحلیل داده‌های پژوهش از روش تحلیل‌کوواریانس استفاده شد. یافته‌ها: تحلیل یافته‌های پژوهش نشان داد که هر سه روش درمانی بر بهبود شادکامی (25/33 F= و اندازه اثر، 792/0) و کیفیت زندگی (38/89= F و اندازه اثر، 911/0) زنان اثربخش بوده‌اند (P<0/01). همچنین نتایج مقایسه زوجی گروه‌ها نشان داد که درمان‌های به کار رفته در افزایش شادکامی تفاوت معنادار با یکدیگر نداشتند اما درمان شفقت مبتنی برآموزه‌های مذهبی نسبت به دو درمان دیگر اثربخشی بیشتری بر بهبود کیفیت زندگی زنان داشت (P<0/01) نتیجه‌گیری: نتایج نشان داد که هر سه روش در افزایش شادکامی و بهبود کیفیت زندگی زنان متاهل افسرده تأثیر دارند همچنین بررسی تفاوت گروه‌ها مشخص شد کرد که اثربخشی روش‌های درمانی در بهبود کیفیت زندگی بیشتر است.
روش: پژوهش حاضر با روش شبه‌آزمایشی از نوع پیش‌آزمون و پس‌آزمون با استفاده از سه گروه آزمایشی و یک گروه کنترل انجام شد. جامعه‌آماری پژوهش کلیه زنان مراجعه‌کننده به مراکز مشاوره شهر یزد در سال 1399 بودند که برای آن‌ها تشخیص افسردگی داده‌شده بود. تعداد افراد نمونه 40 نفر بودند که به‌روش نمونه‌گیری در دسترس انتخاب و به صورت تصادفی در سه گروه آزمایشی و یک گروه گواه جایگزین شدند. به‌منظور سنجش شادکامی و کیفیت‌زندگی افراد نمونه از مقیاس رضایت از زندگی دینر و همکاران (1985) و مقیاس شادکامی آکسفورد آرگایل و لو (1989) استفاده شد. به منظور تحلیل داده‌های پژوهش از روش تحلیل‌کوواریانس استفاده شد. یافته‌ها: تحلیل یافته‌های پژوهش نشان داد که هر سه روش درمانی بر بهبود شادکامی (25/33 F= و اندازه اثر، 792/0) و کیفیت زندگی (38/89= F و اندازه اثر، 911/0) زنان اثربخش بوده‌اند (P<0/01). همچنین نتایج مقایسه زوجی گروه‌ها نشان داد که درمان‌های به کار رفته در افزایش شادکامی تفاوت معنادار با یکدیگر نداشتند اما درمان شفقت مبتنی برآموزه‌های مذهبی نسبت به دو درمان دیگر اثربخشی بیشتری بر بهبود کیفیت زندگی زنان داشت (P<0/01) نتیجه‌گیری: نتایج نشان داد که هر سه روش در افزایش شادکامی و بهبود کیفیت زندگی زنان متاهل افسرده تأثیر دارند همچنین بررسی تفاوت گروه‌ها مشخص شد کرد که اثربخشی روش‌های درمانی در بهبود کیفیت زندگی بیشتر است.
شماره‌ی مقاله: 8
نوع مطالعه: پژوهشي |
موضوع مقاله:
مشاوره خانواده
دریافت: 1400/6/6 | پذیرش: 1401/1/28 | انتشار: 1401/6/11
دریافت: 1400/6/6 | پذیرش: 1401/1/28 | انتشار: 1401/6/11
ارسال پیام به نویسنده مسئول
| بازنشر اطلاعات | |
 |
این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است. |
