هدف: پژوهش حاضر با هدف بررسی رابطه رضایت شغلی با کیفیت زندگی و سازگاری درخانه کارکنان(شیفت در گردش وثابت) بیمارستان فوق تخصصی دنا شیراز انجام شد.
روش پژوهش: نوع پژوهش از نظر هدف، کاربردی و از نظر روش، همبستگی بود. جامعه آماری پژوهش، کلیه کارکنان بیمارستان دنا، بیمارستان مادر و خدادوست شیراز در سال ۱۳۹۳ به تعداد ۷۵۰ نفر مشخص گردید، که به صورت در دسترس ۱۲۰ نمونه انتخاب شدند. برای گردآوری داده ها از پرسشنامه های رضایت شغلی(۱۹۵۱) ، کیفیت زندگی(۱۹۹۲) و سازگاری بل(۱۹۶۱) استفاده شد. به منظور تجزیه و تحلیل داده ها از روش آماری ضریب همبستگی پیرسون و رگرسیون چندگانه به روش همزمان، و تحلیل واریانس چند متغیره استفاده گردید. .یافته ها: نتایج پژوهش نشان داد که بین رضایت شغلی،با کیفیت زندگی و سازگاری در خانه کارکنان رابطه معنادار مثبت و مستقیم وجود دارد. (P< ./۰۵). همینطور بین سازگاری در خانه و کیفیت زندگی نیز رابطه مثبت و مستقیم وجود دارد (P< ./۰۵) بین رضایت شغلی و کیفیت زندگی و سازگاری در خانه پرسنل شیفت در گردش و ثابت تفاوت معنادار یافت شد(P< ./۰۵).
نتیجه گیری: افزایش کیفیت زندگی و رضایت شغلی پرسنل بیمارستان به دلیل سرو کار داشتن با مسائل انسانی از اهمیت ویژه ای بر خوردار است و در این راستا در پژوهش های آینده می توان به تاثیر آموزش مهارت های مقابله با استرس شغلی و مهارت های سازگاری با محیط کار و خانه، پرداخته و تاثیر آنها را مورد بررسی قرار داد.
