چکیده
هدف: پژوهش حاضر با هدف مقایسه سبک فرزندپروری والدین کودکان با و بدون اختلال طیف اتیسم انجام شد. روش: روش پژوهش از نوع علی-مقایسه‌ای بود. جامعه آماری پژوهش شامل همه والدین کودکان با و بدون اختلال طیف اتیسم شهر شیراز بودند که از بین آن‌ها نمونه‌ای به حجم 99 نفر (49 نفر از آن‌ها والدین کودکان با اختلال طیف اتیسم و 50 نفر از آن‌ها والدین کودکان بدون اختلال طیف اتیسم) انتخاب شدند. والدین کودکان با اختلال طیف اتیسم با روش نمونه‌گیری در دسترس و والدین کودکان بدون اختلال طیف اتیسم با روش نمونه‌گیری تصادفی چندمرحله‌ای انتخاب شدند. از پرسش‌نامه سبک فرزندپروری والدین رابینسون، ماندلکو، السن و هارت (1995) برای سنجش سبک فرزندپروری والدین استفاده شد. داده‌ها با استفاده از آزمون تحلیل واریانس چندمتغیره تحلیل شد. یافته‌ها: نتایج نشان داد که سبک فرزندپروری استبدادی والدین کودکان با اختلال طیف اتیسم نسبت به والدین کودکان بدون اختلال طیف اتیسم و سبک فرزندپروری اقتداری والدین کودکان بدون اختلال طیف اتیسم نسبت به والدین کودکان با اختلال طیف اتیسم به‌طور معنی‌داری بالاتر است (001/0(P< و بین سبک فرزندپروری سهل‌گیرانه والدین کودکان با و بدون اختلال طیف اتیسم تفاوت معنی‌داری وجود ندارد(05/0<p). نتیجه‌گیری: با توجه به یافتههای به‌دست‌آمده طراحی و اجرای برنامههای آموزش سبک‌های فرزندپروری برای والدین کودکان با اختلال طیف اتیسم بسیار ضروری است.
