مطهره نوروزی، محمدسجاد صیدی، علیرضا رشیدی،
دوره 24، شماره 94 - ( 5-1404 )
چکیده
هدف: سندروم آشیانه خالی نوعی احساس غم و تنهایی است که والدین یا سرپرستان پس از ترک خانه توسط فرزندان تجربه میکنند. این پژوهش با هدف واکاوی راهبردهای مقابلهای والدین درگیر این سندروم که از بهزیستی روانشناختی بالایی برخوردارند، انجام شد.
روش: پژوهش حاضر با رویکرد کیفی و روش پدیدارشناسی اجرا شد. در سال 1402، 137 نفر از والدین شهرستان اسلامآباد غرب به «مقیاس بهزیستی معنوی» (دهشیری و همکاران، 1392) پاسخ دادند. از میان آنان، 23 نفر که نمرهای بالاتر از یک انحراف معیار نسبت به میانگین کسب کرده بودند، انتخاب شدند و در نهایت، 13 نفر با استفاده از نمونهگیری هدفمند و بر اساس ملاکهای ورود در مطالعه شرکت کردند. دادهها از طریق مصاحبههای بیساختار گردآوری و با روش کولایزی در سه مرحله کدگذاری باز، محوری و انتخابی تحلیل شدند.
یافتهها: تحلیل تجارب شرکتکنندگان منجر به شناسایی 251 کد باز، 39 کد محوری و 3 کد انتخابی شامل راهبردهای مقابلهای فردی، خانوادگی و اجتماعی شد.
نتیجه گیری: بهرهگیری از راهبردهای فردی مانند خودآگاهی و مثبتاندیشی، راهبردهای خانوادگی همچون تقویت ارتباط و همدلی، و راهبردهای اجتماعی از جمله مشارکت در فعالیتهای مذهبی و اجتماعی میتواند به کاهش علائم سندروم آشیانه خالی و سازگاری بهتر والدین کمک کند.
