سمیراالسادات بدخشیان، فاطمه سمیعی،
دوره 21، شماره 83 - ( 7-1401 )
چکیده
چکیده
هدف: ضایعه نخاعی از جمله معضلات جوامع انسانی محسوب میشود که مسیر زندگی فرد را تغییر میدهد و مشکلات فراوانی در تمام ابعاد جسمانی، روانی، شغلی، اقتصادی و خانوادگی ایجاد میکند. هدف از انجام این پژوهش تعیین اثربخشی برنامه توانبخشی شغلی بر خودکارآمدی افراد دارای آسیب نخاعی بود. روش: طرح مورد استفاده در این پژوهش مورد منفرد بود. بدین منظور با استفاده از نمونه گیری هدفمند 3 نفر از افراد دارای آسیب نخاعی انتخاب شدند و طی 8 جلسه مداخله انفرادی،آموزش برنامه توانبخشی شغلی مبتنی بر نظریه شناختی اجتماعی دریافت کردند. ابزار گردآوری دادهها پرسشنامه سرمایههای روانشناختی لوتانز بود. نتایج با استفاده از تحلیل دیداری، شاخص پایایی تغییر (RCI) و درصد بهبودی (MPI) مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. یافتهها: یافته ها نشان داد برنامه توانبخشی مبتنی بر نظریه شناختی اجتماعی میتواند خودکارآمدی افراد دارای آسیب نخاعی را افزایش دهد (96/1). نتیجه گیری: با استفاده از یک برنامه توانبخشی شغلی و با بهرهگیری از نظریه شناختی اجتماعی که در آن از راهنماییها و آموزش مهارتهایی از جمله آموزش جانشینی یا الگو گیری، تشویق اجتماعی یا بازخورد مثبت و برانگیختگی سرمایههای روانشناختی همچنین ارائه اطلاعات در مورد اشتغال توانخوان و آموزشهای شغلی به کار گرفته شد، میتوان خودکارآمدی را در افراد دارای ضایعه نخاعی افزایش داد.
