عطااله فرهادی، دکتر حسن امیری، دکتر سعیده السادات حسینی،
دوره 18، شماره 71 - ( 7-1398 )
چکیده
هدف: هدف از این پژوهش تعیین اثر بخشی آموزش والدین با رویکرد آدلری بر کاهش احساس گناه و بهزیستی روانشناختی کودکان افسرده بود.
روش: این مطالعه از نظر روششناسی جزء طرحهای شبه آزمایشی از نوع پیشآزمون، پسآزمون و پیگیری با گروه کنترل است. جامعه آماری پژوهش را همه والدین دانشآموزان کلاس ششم ابتدایی دبستانهای شهر کامیاران تشکیل دادند که در سال تحصیلی 97-96 مشغول به تحصیل بودند. از این جامعه با استفاده از روش نمونهگیری خوشهای چندمرحلهای ابتدا دو دبستان پسرانه و دخترانه انتخاب و سپس تعداد 60 نفر از والدین دانشآموزان افسرده در دو گروه آزمایش و کنترل جایگزین شدند. به گروه آزمایش 8 جلسه 90 دقیقهای آموزش با رویکرد آدلری ارائه شد. فرزندان والدین شرکت کننده در هر دو گروه، در سه مرحله پیشآزمون، پسآزمون و پیگیری پرسشنامههای بهزیستی روانشناختی ریف (2002) و احساس گناه آیزنک (2007) را تکمیل کردند. دادهها نیز با روش تحلیل واریانس آمیخته تحلیل شدند.
یافتهها: یافتهها نشان داد که میانگین نمرات پسآزمون و پیگیری احساس گناه دانشآموزان گروه آزمایش، کاهش و بهزیستی روانشناختی آنها افزایش معناداری داشته است.
نتیجهگیری: بنابراین، آموزش والدین با رویکرد آدلری بر کاهش احساس گناه و بهزیستی روانشناختی کودکان افسرده اثربخش بوده است.